Mollepata

Hier vangt de eigenlijke trail van 10 dagen aan, in dit iddylische dorpje op 2.800m hoogte. Dit supplementaire gedeelte van de trail loopt van Mollepata tot Santa Teresa. Vanuit Cusco kun je via de weg naar Abancay hier geraken in 5 uren. We kwamen rond 11 uur aan om de trail vroeg te kunnen aanvangen. Vandaag stond een lange tocht te wacht door de Cordillera Vilcabamba (de berketen van Vilcabamba).

De straten zijn er niet geplaveid, je hebt de indruk kilometers en eeuwen van de beschaving te staan. Hier kun je in een paar winkeltjes vers brood kopen en zaken die je misschien was vergeten, de laatste kans in 10 dagen!! Onze gids Carlos stond ons op te wachten aan de Plaza de Armas. Hij had 7 paarden en een ezel geregeld die ons de last van de lange tocht afnamen. Jammer genoeg zijn paarden enkel toegelaten tot Wayllabamba waar de populaire 4-dagen Inca Trail begint.

We verkozen om extra paarden in te huren die ons de eerste twee dagen hielpen bij de stijle klim naar de hoogvlaktes van de Andes. Deze optie is relief goedkoop. We betaalden $3.00 per persoon per dag. Deze mogelijkheid is warm aanbevolen want de eerste dagen zijn bijzonder lastig. De trail klimt van 2.800m in Mollepata tot 5.300m aan de bergpas van de Salcantay.

De familie van onze gids Carlos bood ons een lichte brunch aan, bonen met rijst, terwijl hij en twee cowboys de paarden voorbereidden. De foto links is genomen net aan hun huis. We verlieten Mollepata om 11 uur 's morgens. We dronken er een biertje op want dit zou onze laatste geciviliseerde plek zijn in een week. Gezondheid!

De trail klom en bleef maar klimmen. Vanop de paarden konden we de prachtige spectaculaire landschappen gewonderen. De één meter smalle trail bestond uit zand en rotsen waar af en toe een riviertje doorstroomt. Het is bewonderingswaardig hoe de paarden zich een weg baanden langs deze soms wel erg gevaarlijke bergpaden. Ze tastten voorzichtig elke stap af wat een veilig gevoel geeft aan de rijders. Met een medogenloze afgrond naast ons gedurende de hele weg was dit een welgekomen feit. Alleen het snuiten van mijn neus deed mijn paard imprudente of onvoorzichtig genoemd bijna steigeren...

Na een lange tocht namen we lunch om 2 uur. Geflatteerd door een wonderlijk zicht genoten we van onze spijs van rijst en groenten. Onze kok Zenon was immers vegetariër zodat we de komende dagen geen vlees gingen eten. Voor het eerst konden we de enorme berg de Salcantay zien in de verte. Na de lunch vertrokken we terug want het was nog een lange weg. Het zicht van deze prachtige berg zou ons niet meer loslaten gedurende drie dagen.

Bezoek de Salcantay