Pacamayo

Deze vallei en het riviertje in het dal dragen de naam Pacamayo ('zonsopgang' in het Quechua). Afdalen is een ware beproeving voor de knieën zodat we de tijd namen. Verschillende kampplaatsen kunnen gevonden worden in deze vallei.

Een ongeschreven wet op de Inca Trail zegt dat om het even wie een vrije plek inneemt om te kamperen, daar recht op heeft daar te verblijven tijdens de komende nacht. Gewoonlijk sturen de reisbureaus de chasquis 's morgens vroeg reeds uit om de beste plaatsen in te nemen. Hou daarmee rekening indien je de trail met een kleine groep doet zonder reisbureau. Onze chasquis hadden een plaats gevonden hoog boven de Runcuraqay voor anderen zich er konden vestigen. We hadden geluk een kampplaats te hebben net naast een klein meertje en met een adembenemend zicht over de Pacamayo Vallei.

Runcuraqay ligt halverwege de bergrug. Dit goed gerestaureerde gebouw deed dienst als uitkijkpost, tempel van de Zon en rustplaats voor de chasquis. De Incas waren praktische bouwers waar etiek, strategie en religie harmonieus naast elkaar leven.

Van Zenon was geen spoor te bekennen zodat we met hongere magen verplicht waren verder te klimmen in iets wat wel een eeuwigheid leek te duren. Een energievolle maaltijd was welgekomen.

Eindelijk, na een verticale afstand van 2km afgelegd te hebben vonden we onze kampplaats. Het avondeten was klaar. Na het opzetten van de tenten konden we de omgeving wat verkennen. De tempel, de diepe Pacamayo Vallei die we net soldaat hadden gemaakt en het subtropische regenwoud waren alle in een oogopslag te zien, magisch. De blauwe lucht maakt af toe plaats voor de snel stijgende wolken die wel uit het niets lijken te komen en al even snel weer verdwijnen. Hieraan hebben deze wouden de naam van wolkenwoud (cloud forest) gekregen. Witte bergtoppen sloten de horizon af waar we ook keken. Prachtig! Onvergetelijk!

Op naar Sayacmarca...