Phuyupatamarca

We genoten van ons goedverdiend avondeten waarna we een kijkje in de omgeving namen. We hadden een mooi overzicht over Phuyupatamarca, de bergtop van de Machu Picchu Berg en de twee ruïnes Intipata en Winawayna (gewoonlijk vertaald als 'Eeuwig Jong'). Boven onze kampplaats bezochten we de overblijfselen van een observatiepost. Vandaar was het zicht ronduit adembenemend, overal kleine ruïnes, witte bergtoppen van boven de 6000m and het subtropische regenwoud. Het leek wel de perfecte meditatieplaats, op de top van de wereld...

Vóór zonsondergang zakten we af tot Phuyupatamarca om water te zuiveren met onze pomp. Een ondergrondse rivier ziet het daglicht nabij ceremoniële baden. Het hoogste gedeelte van de ruïne is de Tempel van de Zon, een simpele constructie zonder dak of muren. Terwijl we genoten van de zonsondergang liepen we doorheen het oude dorp. Phuyupatamarca is groter dan het lijkt. Rondom de stad liggen terrassen en een 200 tal mensen konden hier wonen. Opnieuw waren we verwonderd over de perfecte harmony tussen strategie, ethiek, religie en eenvoud. Deze 'stad boven de wolken' was gebouwd op zo'n hoogte dat de stijgende wolken uit het dal op die hoogte oplossen. De hemel begon rood te kleuren als de zon verder zakte achter de Machu Picchu Berg. De Cordillera Vilcabamba reflecteerde de laatse rode zonnestralen en accentueerde dit surrealistisch landschap terwijl tientallen colibries naar insekten aan het jagen waren.

We vergaten bijna dat we eigenlijk water kwamen halen. Vlug voordat de snel zakkende tropenzon verdween achter de bergen deden we ons werk en keerden terug naar de kampplaats. Het laatste geschenk van de natuur die dag was bijna niet te geloven. Onze zo geliefde Salcantay was perfect zichtbaar en reflecteerde de laatse zonnestralen in zo'n pracht en glorie dat het ons allen als een droombeeld voorkwam. Bedankt Pachamama (Moeder Natuur) om uw innerlijke pracht met ons te delen!! Jammer dat de foto mislukt is :-(

Maar we gaan verder...