De Paracas-kultuur

Volgens de laatste klassifikatie wordt Paracas in vijf fazen ingedeeld. De laatste faze, Proto-Nasca, is de overgang van Paracas naar Nazca. Het Paracas-rijk manifesteerde zich omstreeks 700 voor de tijdsrekening en verdween door het Nazca-rijk rond 100.

'Paracas Cavernas' wordt genoemd naar de vele begraafplaatsen die langsheen de kust van het schiereiland Paracas voorkomen. Deze stijl omvat vier grote typen:

• kleine vazen met sferische buik en smalle tuit. De versiering wordt meestal aan de schouder aangebracht. Der versieringen zijn over het algemeen geometrisch en geschilderd in het rood, geel, wit of groen met diepe inkervingen. De vaas zelf is zwartachtig.
• Arayballos met van boven versmalde buik en voorzien van twee buisjes die heel dikwijls de vorm aannemen van een trompetje. Een gebogen hand vormt de brug tussen de twee buisjes. De beschilderde of ingekraste versiering kan zowel geometrisch als zoömorfisch of antropomorfisch zijn.
• Schotels met afgeronde, gebogen of rechtopstaande bodem. Zij zijn reeds de voorbode van de latere Nazca-kunst. De gestyleerde of geometrische versiering is steeds ingekrast en geschilderd. De bekervorm is afgeleid van een schotel.
• Sferisch of ovale kommen met cirkelvormige openingen zonder aparte boord.

De weefsels van Paracas-Cavernas bezitten niet de technische en esthetische kwaliteit van Paracas Necropolis. Deze laatsten zijn in menig opzicht interessanter dan de eersten.

Cerro Colorado op 15 km van de kust bevatte een belangrijke dodenstad. De mummies in de grote manden, leverden ons grote hoeveelheden magnifieke stoffen op. Deze kunstvorm is hier wel belangrijker dan het aardewerk.