De Cusichaca Vallei

De volgende dag stond onze zwaarste dobber te wachten. Gelukkig bleek al snel dat er niemand was gestorven ten gevolge van een ongeval. Een stevig onbijt was geboden en welgekomen want een bergpas van 5.300m diende overgestoken te worden. Alleen de paarden die onze bagage draagden bleven bij de groep, de anderen keerden terug met de cowboys, immers was het na deze berpas enkel nog afdalen.

Het grootste probleem op deze hoogte is zuurstofgebrek. Elke stap voelt aan alsof je duizend kilo moet dragen. Als beloning krijg je een onbeschrijfelijk uitzicht vanop de bergpas. De hemel was volledig helder zodat we honderden kilometers ver konden zien. Zelfs de hoogste berg uit de regio was zichtbaar, de galante Ausangate. Zijn ruim 6.600m hoge bergtop was zichtbaar vanop 250km ten oosten van de Salcantay. In de verte konden we een condor zien wegvliegen. Was dit de Apu Ausangate?

We hadden van nu af aan enkel de Cusichaca Vallei stroomafwaarts te volgen tot Wayllabamba. Het kostte ons twee dagen daar aan te komen. Na een lange afdaling die de hele dag duurde kruisten we een dorpje van 5 huizen en een klein schooltje alias kappel. We kampeerden op het terrein voor het schooltje. De volgende dag dienden we te vertrekken vóór 9 uur als de klassen begonnen.