Wayllabamba

Wel, beschaving is hier een groot woord. In Wayllabamba (of Huallabamba) kent men telefoon noch elektriciteit. Stromend water bestaat uit het kanaliseren van een klein bergbeekje. Er is een kleine winkel in dit dorpje. De mensen zijn sereen en vriendelijk. Een half uurtje voordien viel ik bijna in de ijskoude rivier naast het pad. Een kleine misstap werd me bijna fataal. Gelukkig zag iemand van de groep me vallen en trok me terug naar boven. Zo zie je dat je elk moment allert moet zijn voor ongevallen.

Een vriendelijke boer repareerde mijn door de val opengescheurd broek terwijl we genoten van een Cusuqueña bier. Het was een zonnige dag. Zijn vrouw was een kledingstuk aan het weven op de traditionele manier die nog afstamt van Inca tijden. Eén uiteinde wordt rond een boom vastgemaakt en de andere kant rond haar heupen. Zo weven ze nog steeds hun veelkleurige kledij die zo typische is voor de Andes. Acht stieren hadden een verbeten gevecht aan de andere kant van de rivier. Alle mensen van het dorpje genoten van dit spectacel die zo typisch is voor de paarperiode. Het publieke leven viel gewoon stil. Eén stier viel bijna in de afgrond maar kon zich nog net redden. Wanneer mijn broek gerepareerd was en we de margarita (1.1 liter bier) hadden opgedronken vervolgden we de weg.

Een acht jarig meisje hielp ons op de Inca Trail en kreeg haar gebuikelijke propina (tip). Dit deel van de trail dienden we zonder paarden te doen. Gelukkig hadden we twee chasquis die een onvoorstelbare hoeveelheid baggage kunnen dragen. Een lange klim begon doorheen de Llulluchapampa Vallei waar de witte toppen van de Santa Veronica te zien waren.

We vervolgen de trail